Συνέντευξη στον Θοδωρή Τσέλα
Ένα πράγμα που έμαθα στα χρόνια της καριέρας μου είναι ότι η συνέντευξη με μια φίλη που την σέβομαι και την εκτιμώ για την προσφορά της στην εκπαίδευση αλλά και γενικότερα για την προσφορά της στην περιοχή που μένουμε, είναι πιο δύσκολη υπόθεση απ’ ό,τι είχα φανταστεί.
Αλλά ταυτόχρονα είναι μια υπέροχη διαδικασία γιατί μου δίνει το περιθώριο να φωτίσω πτυχές της προσωπικότητας της που δεν έχουμε την δυνατότητα να δούμε υπό άλλες συνθήκες.
Είναι περίπου σα να διδάσκεις. Όλοι έχουμε περάσει από τα θρανία και συνεπώς όλοι νομίζουμε ότι μπορούμε να διδάξουμε. ΌΛΟΙ; Αμ δε...
Έτσι και η συνέντευξη. Βλέπεις κάποιον να κάνει ερωτήσεις σα να κάνει συζήτηση σε ένα καφέ και λες ευκολάκι... Και ποιος δεν θα μπορούσε να κάνει ερωτήσεις σε μια φιλική κουβέντα με την Μαρία Γιαχαλή εξάλλου; Έναν τόσο φωτεινό και χαμογελαστό άνθρωπο...
- Καλησπέρα Μαρία και καλώς όρισες στο opinionon.
Καλησπέρα Θοδωρή μου. Σε ευχαριστώ παρά πολύ για την πρόσκληση. Ξέροντας πως είσαι ένας άνθρωπος που τα λες έξω από τα δόντια, είναι μεγάλη πρόκληση για εμένα να δω πόσες άμυνες μου θα καταφέρεις να ρίξεις μιας κ έχω υψώσει τείχη γύρω μου για να προστατεύσω την ψυχική μου υγεία.
- Θα ήθελα να σου ζητήσω να μου πεις το όνομά σου, που γεννήθηκες. Έτσι κάποια βιογραφικά στοιχεία για να ξεκινήσουμε.
Είμαι η Μαρία Γιαχαλή, του Γιάννη και της Λίτσας. Μεγάλωσα στα Άνω Λιόσια. Έχω μια καταπληκτική οικογένεια που αποτελείται από τον σύζυγο μου, ο οποίος είναι ο φύλακας άγγελος μου, και τα δυο μας παιδιά, την Αλεξάνδρα και τον Γιάννη, τα οποία μας δίνουν μόνο χαρές. Δεν έχω αδέρφια αλλά είχα την τύχη να με μεγαλώσουν δυο υπέροχοι γονείς, με τους οποίους μάλιστα έχω πολύ μικρή διαφορά ηλικίας. Και έτσι πρακτικά, μεγαλώνουμε σαν αδέρφια!
- Οι γονείς σου τι δουλειά έκαναν;
Ο πατέρας μου ήταν επιπλοποιός και η μητέρα μου ήταν νοικοκυρά. Και οι δυο μου γονείς έχουν πρωτοβάθμια εκπαίδευση αλλά πολύ μεγάλη παιδεία. Η οικογένεια μου ήταν πολύ φτωχή όμως δεν ένιωσα ποτέ κανένα είδος στέρησης μιας και το σπίτι μας μύριζε πάντα γλυκά της μαμάς και ήμουν πάντα μέσα σε τεράστια αγάπη.
- Πως αποφάσισες να ξεκινήσεις τις σπουδές σου; Ήθελες να γίνεις καθηγήτρια;
Την απόφαση να γίνω δασκάλα Αγγλικών την πήρα στην Πέμπτη Δημοτικού, την πρώτη μέρα που παρακολούθησα το πρώτο μάθημα Αγγλικών. Ακόμα θυμάμαι το πρώτο κείμενο απέξω. Από τότε, ειλικρινά, δεν άλλαξα ούτε μια φορά γνώμη. Ποτέ. Ακόμα και σήμερα, κάθε μέρα που ξυπνάω μετράω τις ώρες αντίστροφα για να βρεθώ στην τάξη με τα παιδιά μου!
- Θυμάσαι κάποιον καθηγητή σου ιδιαίτερα;
Όλους! Έναν - έναν! Καθ’ όλη την διάρκεια των μαθητικών μου χρόνων, συνάντησα σπουδαίους δασκάλους, γιατί ήταν σπουδαίοι ως άνθρωποι. Ήμουν πάντα από τους αγαπημένους μαθητές γιατί ως παιδί ήμουν πολύ ήρεμη, άριστη μαθήτρια και πολύ συνεργάσιμη.
- Σας λέγανε τότε για την επαγγελματική σας προοπτική καθόλου; Συζητούσανε οι καθηγητές σας για το τι θα κάνετε «όταν μεγαλώσετε»; Υπήρχε αυτή η συζήτηση;
Ευτυχώς συνάντησα δασκάλους που νοιάζονταν για το μέλλον μας. Όταν τους είχα πει πως δεν μπορώ να δώσω Πανελλήνιες λόγω οικονομικών προβλημάτων, είδα την απόγνωση στα μάτια τους. Και τώρα ήρθε η ώρα να τους πω: ευχαριστώ! Γι’ αυτή την απόγνωση. Αυτή ήταν που με οδήγησε στο να δουλέψω και να δώσω εξετάσεις ένα χρόνο αργότερα, δηλώνοντας μόνο μια σχολή. Μάντεψε ποια…
- Με τις εξετάσεις πως τα πήγαινες γενικά;
Είμαι τρομερά αγχώδης άνθρωπος και φυσικά είχα πολύ άγχος. Ωστόσο η διαδικασία των εξετάσεων μου άρεσε πολύ. Δεν έχω έντονο το αίσθημα του φόβου. Γι’ αυτό μου αρέσουν οι δοκιμασίες. Πάντα αποκομίζω κάτι σημαντικό στο τέλος. Άλλωστε, δεν δίνουμε εξετάσεις καθημερινά στην ζωή μας;
- Ποιο σημείο θεωρείς κομβικό στην ζωή σου;
Κομβικό σημείο…. Δύσκολη ερώτηση με ακόμα πιο δύσκολη απάντηση. Παρόλο που δεν το έχω μοιραστεί αυτό… θα σου απαντήσω… όμως επιφανειακά και όσο γίνεται με λιγότερο συναίσθημα γιατί είναι κάτι που πονάει. Θυμάμαι να μαυρίζουν τα πάντα γύρω μου όταν παρουσιάστηκε ένα πρόβλημα υγείας στο παιδί μου. Θυμάμαι 5 χρόνια υπερβολικής προσπάθειας τόσο για την αντιμετώπιση όσο και στο να μπορέσω να κρύψω την τεράστια στεναχώρια μου που κατέκλυζε όλο μου το είναι! Άλλωστε με ποιο δικαίωμα θα μπορούσα να στεναχωρώ τους μαθητές μου. Όμως τα τελευταία 2 χρόνια, όλα ξεπεράστηκαν και είμαστε όλοι πολύ ευτυχισμένοι! Το αποτέλεσμα αυτού του κομβικού σημείου ήταν να αλλάξω ως άνθρωπος. Έγινα πολύ πιο ευαίσθητη, αλλά και πολύ πιο δυνατή με υπερβολική αγάπη και ανησυχία για τα παιδιά μου και τους μαθητές μου!
- Πώς προέκυψε το φροντιστήριο που μας φιλοξενεί;
Αποφάσισα να ανοίξω το Σχολείο μου με γνώμονα μόνο την αγάπη μου για την δουλειά μου. Είχα άγνοια κινδύνου. Ευτυχώς! Κάποια πράγματα πρέπει απλά να τολμάς να τα κάνεις. Από πάντα άκουγα πρώτα την καρδιά μου και μετά το μυαλό μου.
- Δυσκολίες;
Στην αρχή - πάντα μάλλον - όλες οι πόρτες ήταν κλειστές. Και γιατί να ήταν ανοιχτές άλλωστε; Δεν μου χρωστούσε κάποιος κάποια βοήθεια. Η πορεία του καθενός πρέπει να χαράζεται από τον ίδιο και μόνο. Και είμαι απόλυτη σε αυτό. Το μόνο που χρειάζεται είναι ετοιμότητα, εντιμότητα, αποφασιστικότητα και σωστό timing και φυσικά πολλή και μεθοδική δουλειά. Έτσι πορεύομαι 17 χρόνια και νομίζω έχω διαμορφώσει ταυτότητα. Σε κάθε περίπτωση, τώρα, όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές. Έρχονται πολλές προτάσεις συνεργασίας και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη γι αυτό!
- Διδάσκεις σε μια περιοχή δύσκολη, λίγοι οι κάτοικοι πολλά τα φροντιστήρια. Υπάρχει ανταγωνισμός; Και ποια η άποψη σου στα περί ανταγωνισμού;
Ανταγωνισμός… μμμμ ακόμα μια δύσκολη ερώτηση διότι φοράω παρωπίδες και θα ήθελα να πω πως δεν υπάρχει. Όμως... δυστυχώς υπάρχει! Και μάλιστα αθέμιτος.
- Σε επηρεάζει αυτό;
Με το χέρι στην καρδιά, θα σου πω ότι δεν με επηρεάζει, ούτε συναισθηματικά, γιατί ο καθένας μας πορεύεται με τις αγωνίες του, τις ανάγκες του και τα θέλω του, αλλά ούτε πρακτικά, μιας και το Σχολείο μου έχει ανοδική πορεία!
Δεν ακολουθώ αυτοκτονικές πρακτικές για να μαζέψω περισσότερα παιδιά επενδύοντας στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γονείς... Αρνούμαι να έχω δωρεάν τάξεις, δωρεάν βιβλία κλπ. Καθ’ όλη την διάρκεια της σχολικής χρονιάς, κάνω δώρα στα παιδιά, όσα πιο πολλά μπορώ. Το έκανα χρόνια αυτό γιατί αυτό είμαι. Ποτέ όμως στις εγγραφές προσπαθώντας να κερδίσω παραπάνω μαθητές κάνοντας ζημιά στους άλλους. Θέλω, αυτοί που θα επιλέξουν να έρθουν στην οικογένεια του φροντιστηρίου μας, να το κάνουν για το μαθησιακό σύστημα μας, για την τεράστια αγάπη μας για τα παιδιά, για την συνεχή επιμόρφωση μας, για τους καταπληκτικούς συνεργάτες μου αλλά και για την 100% επιτυχία που καταγράφει το φροντιστήριο στις εξετάσεις για τα πτυχία σε όλες τις βαθμίδες.
- Γιατί έχεις επιχείρηση στα Άνω Λιόσια και όχι οπουδήποτε αλλού;
Γιατί στα Άνω Λιόσια; Γιατί αυτή είναι η περιοχή μου. Εδώ ξέρω τους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι μου αρέσουν. Οι απλοί. Οι μεροκαματιάρηδες. Που προσπαθούν στον υπέρτατο βαθμό για τα παιδιά τους. Εδώ μεγάλωσα. Είναι μεγάλη μου τιμή να μου εμπιστεύονται παλαιοί γνωστοί και φίλοι τα παιδιά τους.
- Με τι κριτήρια θα πρέπει οι γονείς να επιλέγουν σχολείο για το παιδί τους;
Τα κριτήρια είναι συγκεκριμένα για εμένα και σου μιλάω ως μαμά. Η ποιότητα της εκπαίδευσης, το καταρτισμένο προσωπικό με διαρκείς επιμορφώσεις, το περιβάλλον μέσα στην τάξη, οι εγκαταστάσεις (πόσο μάλλον τώρα στην covid εποχή), και τα ποσοστά επιτυχιών. Από την μεριά μας θα σου πω ότι η καλύτερη διαφήμιση είναι η ίδια η δουλειά μας.
Δείτε το εφημεριδάκι των μαθητών του Σχολικού Εργαστηρίου της Μαρίας Γιαχαλή με θέμα το Halloween. Η επιμέλεια toy είναι των παιδιών που συμμετέχουν ως συγγραφείς, ως ερευνητές, ως υπεύθυνοι ύλης και αρχισυντάκτες...
Προσωπικά, σταμάτησα να μοιράζω φυλλάδια. Επίσης, φέτος δεν έκανα καν ηλεκτρονική διαφήμιση. Οι εγγραφές ξεκίνησαν ενώ ήμουν διακοπές και λάμβανα αμέτρητα μηνύματα για κρατήσεις θέσεων. Κάποια στιγμή φοβήθηκα πως δεν θα χωρέσουμε φτάνοντας οριακά και σταματώντας από κάποια στιγμή και μετά την αποδοχή θέσεων. Δεν έχει νόημα να έχεις υπεράριθμα τμήματα για να κοκορευτείς.
- Σκέφτεσαι κάποια στιγμή ένα ακόμη φροντιστήριο κάπου αλλού; Σε μια πιο in περιοχή ας πούμε;
Έχω πολλά όνειρα για την Εκπαίδευση στην περιοχή που βρίσκομαι ήδη. Δεν θέλω όμως τα παιδιά της περιοχής μας να θεωρούνται δεύτερης ταχύτητας. Αυτό δεν το ανέχομαι... Τι θα πει "in" περιοχή; Και εδώ που είμαστε τώρα τι είναι; Αυτά τα παιδιά εδώ μέσα και έξω, σε άλλα φροντιστήρια, τί είναι; Παιδιά ενός κατώτερου Θεού;
- Τι σου προσφέρει η δουλειά σου Μαρία;
Πρώτα από όλα τεράστια αγάπη και ανεξάντλητη ενέργεια. Συναίσθημα και ευθύνη. Ένα μάθημα και μια παράδοση ύλης μπορεί να κάνουν όλοι. Με επάρκεια ή με ανεπάρκεια, με κάποιον τρόπο η ύλη παραδίδεται, και τα παιδιά ενδεχομένως να περάσουν την τάξη έστω και με παπαγαλία. Αλλά αυτό είμαστε; Θέλω εκτός από το μάθημα που το κάνουμε με αγάπη και επάρκεια, κυρίως, να είμαστε δίπλα στα παιδιά. Δεν σου κρύβω πως τα συναισθηματικά προβλήματα που αντιμετωπίζω είναι γροθιά στο στομάχι. Υπάρχουν παιδιά με βαθύ οικονομικό πρόβλημα στο σπίτι τους. Με τρύπια παπούτσια και ρούχα που δήθεν για αστείο, με ρωτάνε αν θα ήθελα να παραγγείλουμε φάστ φουντ όλοι μαζί. Θυμάμαι έντονα έναν πολύ αγαπημένο μου μαθητή που είχα καταλάβει με τον άντρα μου πως δεν είχε μπουφάν. Έπρεπε κάτι να κάνουμε. Αγοράσαμε ένα μπουφάν και είπαμε ψέματα πως δεν του έκανε του άντρα μου και δεν μας το άλλαζαν. Και ρωτήσαμε αυτό το παιδί αν έχει κάποιον δικό του, γιατί ήταν κρίμα να μείνει στην ντουλάπα. Ήρθε μετά από χρόνια που είχε τελειώσει τα Αγγλικά και με αγκάλιασε – όπως έκανε πάντα - και μου είπε: «Ευχαριστώ. Δεν θα το πετάξω ποτέ». Τίποτε άλλο. Άστα Θοδωρή μου! Στο λέω με δάκρυα στο πρόσωπο. Ακόμα!
Επομένως θα σου πω πως μου προσφέρει ότι προσφέρει η οικογένεια σε κάθε άνθρωπο γιατί αυτά τα παιδιά που πέρασαν, αυτά τα παιδιά που είναι εδώ και όσα παιδιά θα με εμπιστεύονται θα είναι πάντα για εμένα οικογένεια!
- Τι διαφορές έχει η δική σου μαθησιακή εμπειρία με αυτήν στο δικό σου πλέον φροντιστήριο;
Άλλες μέθοδοι Θοδωρή μου. Αξιοποιούμε πλέον τα νέα μέσα και τις νέες τεχνολογίες. Αλλά δόξα τω Θεώ, υπάρχει ευθεία αναμετάδοση της αγάπης και του σεβασμού που πήρα εγώ από τους δικούς μου καθηγητές. Υπάρχει συνέχεια και νιώθω καλά με αυτό...
- Τελικά τα φροντιστήρια είναι «παιδεία» ή «παραπαιδεία»;
Ακούγεται πως τα φροντιστήρια κ τα κέντρα ξένων γλωσσών είναι παραπαιδεία;
Εγώ θα τα χαρακτήριζα υπέρ παιδεία! Η προσπάθεια που γίνεται από μεριάς μας για την εξοικείωση των μαθητών στην γλώσσα αλλά και στην ίδια την ζωή είναι υπερπροσπάθεια.
- Έχεις έναν εντελώς δικό σου τρόπο διαπαιδαγώγησης. Σκέφτεσαι να το αναπτύξεις κάποια στιγμή ώστε αυτό να το κάνεις "προϊόν franchise" ας πούμε και να το πουλήσεις όπως έχουν κάνει τόσα και τόσα φροντιστήρια;
Είμαι ένας άνθρωπος που δεν σταματάει να κάνει όνειρα. Έχω φανταστεί όλα όσα με ρωτάς. Όμως είμαι τόσο τελειομανής - δυστυχώς - που θέλω όλα να γίνουν υπό σωστές προϋποθέσεις κρατώντας την ταυτότητα μου και εφαρμόζοντας ακριβώς όσα είμαι και όσα θέλω να απολαμβάνουν τα παιδιά. Αν πρέπει να κάνω την οποιαδήποτε έκπτωση ας μην γίνει ποτέ τίποτε!
Θα σου πω όμως πως είμαι σίγουρη πως το εκπαιδευτικό μας σύστημα θα άρεσε πολύ... Να το αφήσουμε στο Σύμπαν και βλέπουμε;
- Η μάθηση είναι μια διαδικασία έμπνευσης. Τι συμβαίνει σήμερα στον δάσκαλο;
Είμαστε φάροι που φωτίζουμε τον δρόμο των παιδιών Θοδωρή μου. Ίσως κάποιοι δεν καταλαβαίνουν πως δεν μαθαίνουμε την αλφαβήτα και την παθητική φωνή στα παιδιά. Τουλάχιστον δεν τους μαθαίνουμε μόνο αυτά! Βάζουμε το λιθαράκι μας στην διαμόρφωση χαρακτήρων πρωτίστως και μετά προσφέρουμε ακόμη και στην χάραξη επαγγελματικής κατάρτισης! Ευτυχώς από την άλλη που υπάρχουν πολλοί δάσκαλοι που ακόμη παλεύουν κάτω από αντίξοες συνθήκες. Αν δεις τι κάνουν συνάδελφοι μου στα σχολεία τους, θα εκπλαγείς. Τι γιορτές, τι φιλανθρωπίες, τι εκδρομές, τι σεμινάρια, τι συζητήσεις, εκδίδουν απίστευτα βιβλία.
- Γιατί πιστεύεις ότι η Ελλάδα χρειάζεται πλήρως καταρτισμένους σε ξένες γλώσσες πολίτες;
Δεν θα μιλήσω συγκεκριμένα για την Ελλάδα αλλά γενικά για όλους τους ανθρώπους. Η εκμάθηση μιας, δυο ή και παραπάνω γλωσσών θεωρείται υψίστης σημασίας προσόν, τόσο για την επαγγελματική σταδιοδρομία όσο και για την προσωπική εξέλιξη. Είναι πολύ σημαντικό να διευρύνουμε τους ορίζοντες μας, μαθαίνοντας, αναγνωρίζοντας και εν τέλει αποδέχοντας την διαφορετικότητα των λαών. Η υιοθέτηση αξιών διαφορετικών από των οικείων μας, μας καθιστά ελεύθερους, άλλωστε είμαστε η γενιά της παγκοσμιοποίησης.
- Πιστεύεις στην Πολιτική;
Θεωρώ την Πολιτική τόσο ως έννοια όσο κ ως πρακτική ως έναν από τους στυλοβάτες της κοινωνίας. Φυσικά κ έχω πολιτική συνείδηση κ προτίμηση όπως θεωρώ πως πρέπει να έχει κάθε άνθρωπος που νοιάζεται για την οικογένεια του, την πατρίδα του, τον κόσμο όλο. Σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, είμαι σίγουρη πως θα είχα πολλά να προσφέρω στην Εκπαίδευση. Αυτή την στιγμή όμως όχι. Η καρδιά μου ανήκει στην ενεργή διδασκαλία.
- Είσαι αισιόδοξη για την πορεία της χώρας μας; 10 χρόνια μετά το μνημόνιο, ήρθε ο covid19 και εμπρός μας - αν υπερισχύσουν όσα ανησυχούν την Ευρώπη - υπάρχει το ενδεχόμενο ενός ακόμη lockdown. Πόσο θα σε επηρεάσει εσένα ως καθηγήτρια αυτό αλλά και οικονομικά και ανθρώπινα;
Εκ φύσεως , είμαι πολύ αισιόδοξο άτομο, και θεωρώ πως υπάρχει φως στο τούνελ. Όμως…. Ο κορονοϊός ήταν ένας εφιάλτης για την επιχείρηση μου και μια καταστροφή για την ψυχική υγεία και των μαθητών μου και της δικής μου. Ήμουν πραγματικά δυστυχισμένη μακριά από τους μαθητές μου για έναν χρόνο! Μου έλειπαν σε σημείο που η συγκίνηση μου υπερνικούσε την λογική μου πολλές φορές. Όμως και οικονομικά θα σου πω πως ήταν υπερβολικά δύσκολο να συνεχίσω να παρέχω το ίδιο επίπεδο υπηρεσιών. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως το κατάφερα. Με μεγάλο κόστος όμως.
- Πόσο επηρεάζει το lockdown τόσο σε μάθηση όσο και ψυχολογικά τους μαθητές;
Σε μαθησιακό επίπεδο, αναπτύχθηκαν πολλές μέθοδοι και μάλιστα τα ΚΞΓ ήταν πρωτοπόρα σε αυτό. Όμως από τα δικά μου χείλη δεν θα ακούσεις ποτέ πως ήταν το ίδιο όπως η φυσική παρουσία στην τάξη. Όσον αφορά τις ψυχολογικές επιπτώσεις της πανδημίας στα παιδιά…. Θεωρώ πως θα δούμε πολλά ακόμα. Αναπτύχθηκαν συναισθήματα όπως έντονο στρες, αβεβαιότητα, κοινωνική απόσταση, αποξένωση, απομόνωση, ανασφάλεια, ένταση, ευαισθησία.
- Ποιο το κόστος για τα μαθήματα μέσω τηλεκπαίδευσης;
Οι ηλεκτρονικές αίθουσες που νοικιάζαμε κάθε μήνα ήταν κάποια χρήματα, τα οποία όταν τα πολλαπλασίαζες επί 16 καθηγητές που είμαστε, γίνονταν αξιοσημείωτα. Επίσης, όταν η κυβέρνηση χώρισε τις ώρες μαθημάτων δημοτικών κ γυμνασίων για να διαφυλάξει την σωστή ροή της ηλεκτρονικής πλατφόρμας που χρησιμοποιούσε, αναγκάστηκα να χωρίσω πολλά τμήματα στα δυο. Διότι στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών υπάρχουν πολλές μεικτές τάξεις που αποτελούνται τόσο από δημοτικάκια όσο κ από Γυμνασιάκια. Επομένως καταλαβαίνεις πως οι ώρες των καθηγητριών πολλαπλασιάστηκαν και κατ’ επέκταση κ τα έξοδα. Σε βαθμό που αν σου πω δεν θα το πιστέψεις. Και γι’ αυτό επιλέγω αυτό να το κρατήσω για εμένα και να πω μόνο ΜΠΡΑΒΟ σε όλα τα Κ Ξ Γ!
- Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις Μαρία, για οποιονδήποτε λόγο;
Από αυτό το λίγο που με ξέρεις…. Καταλαβαίνεις πως η απάντηση είναι περιττή. ΟΧΙ, ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ.
- Σκέφτεσαι να αλλάξεις κάτι και αν αποφάσιζες να αλλάξεις κάτι πως θα το έκανες για να είσαι σίγουρη πως θα πετύχει η αλλαγή;
Από την αρχή της πορείας μου έχω εξελίξει πολύ και το εκπαιδευτικό μας σύστημα και ελπίζω και τον εαυτό μου. Θέλω να σου πω πως συνεχίζω τις σπουδές μου σε διάφορα επίπεδα που μπορούν να με βοηθήσουν τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά. Όμως η βάση της προσωπικότητας μου και κατ’ επέκταση του Σχολείου μου παραμένει η ίδια… φτιαγμένη από αγνά υλικά, αγάπη, πρόσφορα, σκληρή δουλειά.
- Υφίστανται ή προγραμματίζονται αλλαγές και μεταρρυθμίσεις ή νόμοι στην χώρα μας σχετικά με την εκπαίδευση;
Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας χρειάζεται αλλαγή από την ρίζα του. Χάρηκα που έμαθα πως θα μπουν έντονα οι δεξιότητες ζωής σε όλα τα μαθήματα…. Ίδωμεν!
- Η έως τώρα πορεία σου σε έχει κάνει ευγνώμων; Σε ποιον "χρωστάς" και τι;
Είμαι ευγνώμων σε όλους τους μαθητές μου και τους γονείς τους για την τυφλή εμπιστοσύνη και την μεγάλη αγάπη τους. Όμως θα σου πω πολύ ειλικρινά πως τα νοιώθω όλα σαν παιδιά μου.
Επίσης, είμαι ευγνώμων στον άνδρα μου που παρόλο που δημιουργήσαμε οικογένεια από πολύ μικροί, δεν μου στέρησε τα όνειρα μου. Μάλιστα με προέτρεπε και με στήριζε αδιάκοπα. Ακόμα το κάνει, στον ίδιο βαθμό.
- Είσαι καθηγήτρια αλλά είσαι και γυναίκα. Έχεις έναν γιο και μια κόρη η οποία διδάσκει δίπλα σου. Δεν είσαι μια στείρα καθηγήτρια, αλλά ένας πολύ κοινωνικός άνθρωπος με χάρισμα καλοσύνης... Μιλάς με τους μαθητές σου και τις μαθήτριες σου για όσα διαδραματίζονται στις ειδήσεις; Έχουμε ας πούμε το κίνημα #metoo. Ποια η άποψη σου για όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας;
Βρίσκομαι σε μια διαρκή ανησυχία για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας κ ποσο επηρεάζουν τα παιδιά. Μπαίνω στην θέση των γονιών των άτυχων παιδιών και τρελαίνομαι. Με τους μαθητές μου μιλάμε πάρα πάρα πολύ. Με αρρωσταίνουν κάποιες ειδήσεις σε σημείο που χάνω τον ύπνο μου. Προσπαθώ να τους δείξω την γυμνή αλήθεια χωρίς να τους κάνω κήρυγμα. Διδάσκω στις μεγάλες τάξεις, στα εφηβάκια μου. Τάξεις γεμάτες αγόρια και κορίτσια που έχει σχεδόν ολοκληρωθεί η σωματική τους διάπλαση … όχι όμως η ψυχική και η συναισθηματική τους, Είναι ακόμα παιδάκια. Θεωρώ χρείζοντες μεγάλης βοήθειας τους ανθρώπους που βλέπουν πονηρά τους μαθητές τους. Δεν θα επεκταθώ γιατί νιώθω πως θα ξεφύγω από τα πρέπον όρια μιας συνέντευξης.
- Στους κρίσιμους καιρούς που διανύουμε, ποια στοιχεία έχει τελικά ανάγκη η Εκπαίδευση;
Ονειρεύομαι μια εκπαίδευση που δεν θα είναι στείρα. Που θα δίνει κίνητρα στους μαθητές, που θα τους διδάσκει προσαρμοστικότητα, που θα τους βοηθάει να θέτουν υψηλούς στόχους και θα έχει τα εργαλεία να τους στηρίξει. Ονειρεύομαι σχολικές εγκαταστάσεις ισάξιες των ιδιωτικών σχολείων. Πράγματα που σε πολλές χώρες είναι δεδομένα.
- Μέσα από την εμπειρία της ενεργής διδασκαλίας έχεις καταλήξει αν τελικά τα παιδιά ακούνε τους καθηγητές τους;
Εμένα προσωπικά με ακούνε και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Θεωρώ πως τα παιδιά έχουν ένα αλάνθαστο κριτήριο. Στην τάξη με τα παιδιά είμαι εκπαιδευτικός αλλά έχω και τον ρόλο της μαμάς και τα παιδιά καταλαβαίνουν ποιος τα αγαπάει και ποιος όχι.
- Τα πιο κλασικά προβλήματα που αντιμετωπίζεις με τους μαθητές σου ποιά είναι;
Θα ακουστώ γραφική και ίσως ψεύτικη όμως δεν αντιμετωπίζω προβλήματα με τους μαθητές μου. Έχουμε άριστες σχέσεις. Τα προβλήματα που με απασχολούν είναι οι οικονομικές τους δυσκολίες και το γεγονός πως έχουν σταματήσει προς στιγμήν να κάνουν όνειρα. Πολεμάω να αλλάξω το δεύτερο δίνοντας δυνάμεις και φωτίζοντας διεξόδους όσο πιο πολύ μπορώ.
- Υπάρχουν αντιδράσεις από τα παιδιά σε σχέση με τις απαιτητικές ώρες μελέτης που σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες καθημερινές δραστηριότητές που έχουν να καλύψουν στο καθημερινό τους πρόγραμμα μετατρέπονται σε άθλο για super ήρωες;
Φυσικά. Τα παιδιά είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες πολίτες. Σπάνια έχουν χρόνο για παιχνίδι.
- Έχεις κάποιες τεχνικές που εφαρμόζεις για να τις αντιμετωπίζεις;
Όλο το εκπαιδευτικό μου σύστημα στηρίζεται πάνω σε αυτό. Μαγεύει γονείς και μαθητές. Για περισσότερες πληροφορίες… αγοράστε το franchise μας…χαχα… δική σου ιδέα!!!
- Ποια είναι η πιο σωστή ερώτηση; Γιατί αυτός ο μαθητής δεν έχει κίνητρα; Ή τι κινητοποιεί αυτόν τον μαθητή;
Καμιά από τις δυο. Η ερώτηση που κάνω πάντα στον εαυτό μου όταν αντιμετωπίζω κάτι τέτοιο είναι…. Τι λάθος κάνω εγώ και τι εναλλακτικούς τρόπους πρέπει να βρω για να προσεγγίσω συναισθηματικά πρώτα από όλα το παιδί. Όταν καταφέρω να γεφυρώσω αυτή την απόσταση επικοινωνίας, τότε όλα τα υπόλοιπα έρχονται τόσο φυσιολογικά και αβίαστα.
- Μου κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον και θα ήθελα να πούμε λίγο περισσότερα πράγματα για τα μαθήματα έκθεσης και ρητορικής. Πως προέκυψαν;
Έκθεση και ρητορική: Το άλφα και το ωμέγα στην επιτυχία ενός ανθρώπου. Βλέποντας τα κενά των μαθητών σε αυτές τις δυο δεξιότητες, θέλησα να βρω έναν τρόπο να βοηθήσω τόσο αυτούς όσο και εμένα την ίδια. Δεν σου κρύβω πως παρακολουθώ πολλές φορές το μάθημα ως μαθήτρια έτσι ώστε να είμαι σίγουρη πως καθοδηγώ σωστά αλλά και για να εμπλουτίζω τις γνώσεις μου. Ξέρεις, οι γλώσσες είναι κάτι ζωντανό, κάτι εξελισσόμενο, και αυτό τις κάνει μαγικές. Πρέπει όμως όλοι εμείς ως δάσκαλοι, να συμβαδίζουμε με αυτή την εξέλιξη. Η σημαντικότητα της εκμάθησης ξένων γλωσσών δεν έγκειται μόνο στην διάταση των γνώσεων όσο και στην διεύρυνση του μυαλού, την αναγνώριση κ αποδοχή της διαφορετικότητας, την υιοθέτησης αξιών διαφορετικών από των οικείων μας. Αν δεν είναι αυτό ελευθερία…. Τότε τι είναι;
- Μπορείς μέσα από 2-3 λέξεις να μας πεις τι συμβολίζει τελικά για σένα το φροντιστήριο σου;
Την ζωή μου.
- Τι ξεχωρίζεις ως το σημαντικότερο από όσα έχεις κάνει όλα αυτά τα χρόνια;
Το ότι έγινα μαμά της Αλεξάνδρας, του Γιάννη και του Σχολείου μου. Έχω 3 παιδιά.
- Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας τις καλύτερές σου αναμνήσεις στην έως τώρα διδασκαλική πορεία σου.
Γυρίζοντας πίσω αυτά τα σχεδόν 17 χρόνια που έχω το Κέντρο μου, δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια συγκεκριμένη στιγμή ευτυχίας. Ζω 17 χρόνια αδιάκοπης ευτυχίας ! Αισθάνομαι ευλογημένη σε όλα τα επίπεδα της ζωής μου. Νιώθω πραγματικά πως δεν έχω ξανά μιλήσει τόσο ανοιχτά ποτέ. Ξεγυμνώθηκα! Η κοινωνία μας ίσως κάποιες φορές γίνεται σκληρή μπροστά σε μια εικόνα χωρίς να εξετάζει την πορεία η την ουσία πίσω από αυτή την εικόνα. Έχω επιλέξει να μην απαντώ σε άδικα ειπωμένα πράγματα.. Άλλωστε λαμβάνω τόση αγάπη που τα υπέρ σκεπάζει όλα αυτά.
- Ποια θα ήταν η συμβουλή και η παρότρυνσή σου προς τους δασκάλους και προς τους νέους μας;
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλύτερο από κάποιον άλλον για να δώσω συμβουλές σε συναδέλφους. Όχι, δεν θα το κάνω. Είμαι ένας άνθρωπος που μοιράζεται όλα όσα έχει και κατέχει. Δεν έχω αρνηθεί ποτέ βοήθεια σε συνάδελφο. Και γενικά σε κανέναν συνάνθρωπο. Με πνίγει όμως η αισχρή και λάθος ανταγωνιστικότητα που δυστυχώς πολλές φορές μεταφέρεται και στα παιδιά ενώ επαινώ την ευγενή άμιλλα και την συνεργασία για το καλό των παιδιών. Τα παιδιά γεννιούνται τέλεια. Ας βάλουμε τα δυνατά μας να μην τα καταστρέφουμε εμείς οι ίδιοι...
- Ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ Μαρία Γιαχαλή για αυτή την όμορφη και βαθιά ανθρώπινη συνέντευξη και ελπίζω όλα τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα...
Εγώ σε ευχαριστώ Θοδωρή και εύχομαι και ελπίζω ΌΛΑ τα όνειρα ΟΛΩΝ να γίνουν πραγματικότητα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου