Μαρία Γιαχαλή - Ο Ιερός Θεσμός της Οικογένειας



Αυτά που σκέφτονται τα παιδιά είναι πολύ σημαντικά και πρέπει να τους αφήνουμε περιθώριο να τα εκφράζουν και πρέπει να τα ρωτάμε


- εσύ τι γνώμη έχεις για αυτό που έγινε; Τι καλύτερο θα μπορούσε να είχε συμβεί; Τι κακό θα μπορούσε να είχε συμβεί; 


Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας πως δεν είναι κακό να μη συμφωνούν με όλους. Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας πως πρέπει να χαμογελάνε και να ξεπερνάνε τα προβλήματα με καθαρή σκέψη. Όλες οι οικογένειες έχουν προβλήματα! Οικονομικά, οικογενειακά, προβλήματα που έχουν να κάνουν με την εύρεση εργασίας, με την εύρεση κατοικίας. 

Μην αφήνετε έξω τα παιδιά από ότι συμβαίνει στην οικογένειά σας. Καταλαβαίνουν πως κάτι συμβαίνει και δεν ξέρουν τι και αυτό τα απομονώνει. 

Παιδιά είναι και έχουν τεράστια αντίληψη! 

Υπάρχει τρόπος να τα κάνουμε συμμάχους, να τα κάνουμε να νιώθουν ικανά να συμμετέχουν στην ζωή της οικογένειας και στις αποφάσεις που την αφορούν. Είναι οι δικοί μας άνθρωποι που μπορούμε και πρέπει να συζητάμε μαζί τους. 

Ας μην ξεχνάμε πως οι λέξεις έχουν τη δική τους δύναμη, την δική του δυναμική και τις δικές τους κρυφές έννοιες! Και τα παιδιά χρειάζονται την καλή μας λέξη. Τις φράσεις που βγαίνουν μέσα από την καρδιά μας. «Μπορείς να ξεπεράσεις κάθε σου δυσκολία αν το θες - είσαι ένας πολύ καλός αθλητής ή είσαι ένας πολύ καλός χορευτής - Προσπάθησε και θα καταφέρεις να πάρεις τους βαθμούς που θες αλλά μην παρατάς την προσπάθειά σου». 

Να λέμε πάντα στα παιδιά ότι τα αγαπάμε. Ακόμη και όταν αντιδρούν γιατί μεγάλωσαν – όπως λένε - το αποζητούν… Να τους λέμε πως νοιαζόμαστε και θα είμαστε πάντα δίπλα τους ότι και αν συμβαίνει. Και ότι και αν συμβαίνει, εμείς, πρέπει να το μάθουμε πρώτοι για να τα βοηθήσουμε. Για να μας εμπιστευθούν τα παιδιά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι ο χρόνος που περνάμε μαζί με τα παιδιά μας είναι ο καλύτερος… 

Μαζί μας χτίζουν το χαρακτήρα που θα έχουν ως ενήλικες και είναι πολύ σημαντικό το σε αγαπώ το πρωί πριν φύγουν για το σχολείο ή το βράδυ πριν κοιμηθούν. 

Γιατί χτίζει την αυτοπεποίθησή τους. Πρέπει να γίνουμε εμείς οι σπουδαίοι καλλιτέχνες που θα τα σμιλεύσουν θα τα διαμορφώσουν και θα τα σημαδέψουν μέσα από τα πρότυπα που θα τους δείξουμε. Ένα παιδί αντιγράφει πάντα την συμπεριφορά του γονιού. 

Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας να δίνουν. Το χέρι που δίνει κερδίζει πάντα περισσότερα. Τα παιδιά γίνονται κοινωνικά μέσα από το παιχνίδι με τους γονείς τους τα πρώτα χρόνια. Γίνονται ευαίσθητα και φιλεύσπλαχνα όταν μεγαλώνουν σε περιβάλλον με αξίες, με αλληλοσεβασμό, με παραδόσεις. Και μία απ’ αυτές είναι και το κυριακάτικο τραπέζι. 

Εκεί που μαζευόμαστε όλοι και με γέλια και χαρές απολαμβάνουμε τα αγαθά που προσφέρει η οικογένεια. Λίγα ή πολλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η διαδικασία. Και είναι αυτή και άλλες λειτουργίες της οικογένειας που θα βάλουν γερά θεμέλια στην οικογένεια. 

Η οικογένεια είναι η καλύτερη αντιβίωση απέναντι στις ασθένειες της κοινωνίας κι εμείς πρέπει να διαμορφώσουμε ανεξάρτητους και υγιείς ενήλικες και δυνατούς αγωνιστές στην κοινωνία. Και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να είσαι η έμπνευση για το παιδί σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου